Het Utrechts Archief heeft in haar collectie meer mooie filmbeelden o.a. van een boottocht over de Oudegracht uit 1929, gefilmd een jaar na de geboorte van mijn vader !

 

Als ik boven op de Dom sta

kijk ik even naar benee

dan zie ik het oude gragie

het Vreeburg en Wijk C.

Ja, dan springt mijn hartsie open

ik ben trots wat dag ie wat

d'r is geen mooier plehekie

als Utereg m'n stad

als Utereg m'n stad.

 

(fragment uit het Utrechts volkslied van Herman Berkien)

 

 

Peter Willemse

Oudegracht 397, bouwjaar 1914

1947

Examens afnemen bij Peugeot Nefkens

Just married, 26 augustus 1953

10 jarig dealerschap Simca, 24 november 1972

Heropening na verbouwing door burgemeester Meltzer van Bunnik. 

Utrechts Nieuwsblad,  27 mei 2000                  Het milleniumjaar werd een rampjaar.......

Mijn vader Peter Johannes Willemse is 20 januari 1928 geboren op het Ouwegraggie, Tolsteegzijde, nr 379 in Utreg. Van 1890 tot 1917 heette dit Achter Twijnstraat nr 7. Het pand aan de Oudegracht, tussen de Volderbrug en de Tolsteegbrug, bestaat helaas niet meer; het is in 1934 gesloopt.                                                                                                      Eerder, in 1926, was broer Wim er ook geboren. Zus Truus is in 1932 geboren aan de Berkelstraat 55. De jongste van het gezin, Annie, is in 1939 geboren op het fort bij Vechten.         

Ook zijn schooltijd heeft mijn vader doorgebracht in Utrecht. Eerst op de Sint Martinus, een jongensschool, daarna op de Ambachtsschool, Schoolplein 9. Officieel  heette het de Nijverheidsschool voor de Technische Vakken en Technische Cursussen. Hij werd daar opgeleid tot automonteur. Helaas heeft hij de opleiding niet af kunnen maken. Het was oorlog en "de moffen" vorderden het schoolgebouw. Zijn eerste baan was bij de ATO (Algemene Transport Onderneming) in Utrecht, een dochterbedrijf van de NS.                                                     

Na een paar jaar ging hij bij Peugeot Nefkens in Utrecht aan het werk. Dit werd onderbroken door de militaire dienst. Peter wilde graag bij de luchtmacht. Eerst ging hij naar Leeuwarden. Daarna werd hij gedetacheerd op vliegveld Twente en opgeleid tot vliegtuigmonteur (toen dienstplicht en soldij 7 gulden per week). Hem was toegezegd na zijn diensttijd terug te kunnen keren bij Nefkens. Dat gaf een goed gevoel. Temeer omdat hij in de tussentijd, op 26 augustus 1953, was getrouwd met Trees de Klein. Bij Nefkens werd hij chef werkplaats. Omdat Nefkens ook importeur van Alfa Romeo werd, volgde mijn vader een aantal  technische cursussen bij de autofabriek in Milaan. Ook bezocht hij de Peugeot-fabrieken in Frankrijk.

De wens om voor zichzelf te beginnen werd steeds sterker. In juni 1960 was het zo ver : de start van Automobielbedrijf P.J. Willemse in de schuur achter hun woning aan de Groeneweg 3 in Bunnik. Met na een aantal jaren het dealerschap van Peugeot en Simca. Voor het woonhuis stonden benzinepompen van Caltex. Altijd oppassen als jongens in de straat aan het voetballen waren. Er sneuvelden dan wel eens een glazen Caltex bollen ! Langs de snelweg waren nog weinig pompstations en daarom kwamen ook 's avonds en in het weekend automobilisten tanken. Onder andere Duitsers die op weg waren naar huis. Bij nacht en ontij werden ze door mijn moeder geholpen. Mijn zus en ik sliepen aan de voorkant en probeerden in het donker te raden welk merk auto er stopte. We herkenden de merken aan de motorgeluiden en het dichtslaan van het  de portieren.                                                       Het bedrijf breidde uit; de panden met huisnummer 1 (Giel van Bentum en zijn gezin) en nummer 5 (de lieve buurman en buurvrouw Baljet) werden aangekocht. Een terrein schuin tegenover (eigendom familie van Zijl) werd gehuurd om occasions te kunnen stallen. De schuur achter het woonhuis groeide uit tot ruime werkplaats met magazijn. In december 1966 verhuisde het gezin (vijf kinderen inmiddels) naar een van de vijf  nieuwe huizen gebouwd op het perceel van kwekerij de Engh, aan de Provincialeweg in Bunnik.                                 

Groeneweg 3 werd voortaan gebruikt als ontvangstruimte en kantoor;  nr 1 als showroom en in nr 5 woonden magazijnmeester Piet Jongerius en zijn vrouw Ineke met hun twee dochters.                                         

In 1986 verhuisde het bedrijf naar een ruimer pand aan de Stationsweg in Bunnik. Na enige jaren nam zijn jongste zoon Paul het automobielbedrijf over.

Het was zijn streefdoel, maar helaas heeft mijn vader het 40 jarig bestaan van zijn bedrijf  in juni 2000 net niet mee gemaakt ......................hij overleed op 26 mei................

Op de dag van zijn begrafenis zijn we achter de lijkwagen langs de garage gelopen en hebben daar een minuut stilgestaan. De occasions voor het pand hadden rouwlinten en de vlaggen hingen halfstok. Een mooi eerbetoon......

Per 1 januari 2003 ging het bedrijf over naar Nefkens Utrecht.

 

Bron :

* https://www.youtube.com

* https://hetutrechtsarchief.nl

 

 

     Het paspoort van mijn vader in 1944

Vliegveld Twente, 1950-1951

Met een van Nefkens geleende Peugeot een dagje weg. Natuurlijk niet met zijn tweeën : Ali en Gerard waren mee.

"Met zijn tweeën gaan en met zijn drieën terugkomen. Daar komt niks van in !" zei oma de Klein.

Post vanuit Bellinzona, Italië !

Wie spaarde ook al weer postzegels ?

Ongeveer 1970

Maak jouw eigen website met JouwWeb